De duivel van Devon - deel 1

Veel werk hebben is vervelend, maar geen werk hebben is nog vervelender. De tijd lijkt wel te kruipen en af en toe heb je het gevoel dat ook de secondewijzer even een pauze neemt. Dat hij achterover leunt en roept naar zijn maatje, de kleine wijzer: ‘Hé, neem jij even over, ik moet nodig!’
‘Nodig wat?’
‘Nodig een pauze nemen!’
Sam staarde zo hard naar de klok boven de deur dat hij bijna begon te hallucineren. Als Daphné hem niet hardhandig door elkaar had geschud, had hij vast de wijzers nog een dansje zien doen.
‘Sam, ik verveel me’, morde Daphné.
‘Ik gelukkig niet, dat valt mee’, bromde Sam terug.
Sam en Daphné zaten in een van de kantoren van De School en verveelden zich te pletter. Er was al weken niets, maar dan ook niets te beleven. Blijkbaar hadden alle gangsters besloten om samen op vakantie te gaan en er waren geen interim-criminelen voorzien. Sam betrapte zich er soms op dat hij bijna hoopte dat er nog eens een misdaad gebeurde. Anders zat hij maar met zijn vingers te draaien.
‘Wat zou er in die kast zitten?’ vroeg Daphné en ze knikte naar een kast waar een rode bol met een dikke witte streep op geplakt was.
‘Je bedoelt de kast waar we niet in mogen kijken?’
‘Jep.’
‘Tja, ik weet dat ik je nu ga teleurstellen, maar: dat weet ik niet!’
Daphnés ogen twinkelden plots.
‘Weet je wat je kan doen wanneer je iets wilt weten?’
Sam zuchtte. Hij voelde waar dit heen ging en mocht zich vooral niet laten meeslepen.
‘Vertel het mij eens.’
‘Op onderzoek gaan!’ kirde Daphné en voor Sam iets kon zeggen was ze al opgestaan en stond ze bij de kast.
‘Zou je dat wel…’ maar Sam stopte midden in zijn zin omdat hij wist dat Daphné tegenhouden onbegonnen werk was. Een nieuwsgierige Daphné leek in dat opzicht veel op een losgeslagen stier. Maar o wee als hij die vergelijking luidop durfde maken.
‘Eens kijken’, mompelde Daphné.
Ze morrelde een beetje aan de deur en nauwelijks twee tellen later ging die open.
‘Nou, voor een verboden kast ging dat wel erg makkelijk!’
De kast leek op alle andere kasten van De School: vol papieren en niet echt ordelijk. Daphné pakte een stapel papieren en gaf er een ruk aan. Het schap waarop de stapel lag, was echter niet goed bevestigd en het volgende moment donderde de hele inhoud van de kast, schabben en al, naar beneden. Een grote stofwolk steeg op.
‘Bravo’, zei Sam droog. ‘Dat heb je heel mooi gedaan!’
Daphné haalde haar schouders op. ‘Het is toch niet mijn schuld dat die kast zo oud is. Als je het toch ergens op wilt steken, steek het dan maar op dit dossier!’
Ze gooide de bundel naar het bureau van Sam en de stoffige papieren belandden op zijn toetsenbord. Sam kuchte even en bestudeerde het dossier.
‘David Silver. Verslag van operatie “De Duivel van Devon”. Wat is dat voor iets? Is De School nog een toverschool geweest?’
Hij keek naar Daphné, maar die had zijn vraag niet meer gehoord. En antwoorden had ze ook niet meer gekund. Met grote ogen keek ze naar de deur, waar Summer met gekruiste armen van Sam naar Daphné keek.
‘Zo zo. Zijn we vergeten wat het begrip “verboden” betekent?’