zondag 30 mei 2010

De Duivel van Devon - deel 2

‘Ik wilde haar nog tegenhouden, meneer Summer, maar u weet hoe ze is!’ zei Sam met zijn handen in de lucht, de onschuldigheid zelf.

‘Waarom vroeg je dan aan mij om die kast te openen?’ kaatste Daphné giftig terug.

Summer keek streng de kamer in. Een tiental seconden vreesden Daphné en Sam voor de preek die ze zouden krijgen. De stilte was haast angstaanjagend.

En dan barstte Summer in lachen uit. Sam keek verbaasd naar Daphné, maar die haalde onbegrijpend haar schouders op.

‘Staat dat verbodsteken nog steeds op die kast?’ vroeg Summer, terwijl hij de tranen uit zijn ogen wreef. ‘Dat heeft die goeie ouwe Watson er ooit opgezet!’

‘Wie is Watson?’ vroeg Daphné, die onmiddellijk meer wilde weten.

‘Die kast is nooit verboden geweest’, gniffelde Summer nog na. ‘Maar na al die jaren denkt iedereen dat nog altijd.’

‘Wie is Watson?’ vroeg Daphné nog een keer.

Sam bladerde ondertussen in het dossier dat voor hem lag, opgelucht dat ze niets verkeerds hadden gedaan. Dus mocht hij vast ook dit document bekijken.

‘Hé’, merkte hij meteen op. ‘Hier staat ook een Watson in!’

Summer boog zich over Sam heen.

‘Welke operatie is dat?’

‘De Duivel van Devon’, antwoordde Sam. ‘Klinkt meer als een fantasieverhaal dan als een operatie!’

Summer schudde zijn hoofd en glimlachte fijn.

‘Dat was allesbehalve een fantasieverhaal, meneer Smith. Dat was harde realiteit!’

‘Kent u die operatie goed?’ vroeg Daphné nadat ze er was komen bij staan.

‘Heel goed’, knikte Summer. ‘Ik was er zelf bij!’

Sam en Daphné krabden haast tegelijkertijd op hun hoofd. Summer en Duivels? Dat leek een vreemde combinatie, want voor Summer was gezond verstand zowat de belangrijkste eigenschap van een geheim agent.

‘Woonde u dan in Devon vroeger?’ vroeg Sam.

Sam was zelf nooit in Devon geweest, een provincie in het zuidwesten van Engeland. Hij wist wel dat er veel toeristen naartoe gingen voor het mooie landschap, maar dat er in dat landschap ook een duivel huisde, had hij op school nooit geleerd.

‘En was die duivel er toen ook al?’ voegde Daphné eraan toe.

Summer schudde zijn hoofd.

‘Nee, ik ben er zelf ook maar een keer geweest. En die duivel, tja, wie zal het zeggen? Dat was een vreemde zaak!’

‘Dus u bent meegegaan met die Watson en die David Silver’, concludeerde Sam. ‘Tenzij u de duivel zelf was natuurlijk.’

Summer moest lachen. ‘Twee keer fout. De zaak werd alleen onderzocht door Watson en Silver. En eigenlijk had Silver er zelfs niet bij mogen zijn.’

Sam keek nadenkend naar Daphné. Heel langzaam snapte hij wat Summer bedoelde. Ze hadden iets ontdekt wat waarschijnlijk maar weinig mensen wisten.

‘Dus…’, begon hij.

‘U bent David Silver!’ maakte Daphné de zin af.

woensdag 26 mei 2010

Nieuw kortverhaal!

Het kortverhaal De Duivel van Devon komt opnieuw op de site. Om de ongeveer drie dagen kan je het vervolg lezen. Deze keer spelen Sam en Daphné eens niet de hoofdrol, maar wel... Summer!

Veel plezier!

De duivel van Devon - deel 1

Veel werk hebben is vervelend, maar geen werk hebben is nog vervelender. De tijd lijkt wel te kruipen en af en toe heb je het gevoel dat ook de secondewijzer even een pauze neemt. Dat hij achterover leunt en roept naar zijn maatje, de kleine wijzer: ‘Hé, neem jij even over, ik moet nodig!’
‘Nodig wat?’
‘Nodig een pauze nemen!’
Sam staarde zo hard naar de klok boven de deur dat hij bijna begon te hallucineren. Als Daphné hem niet hardhandig door elkaar had geschud, had hij vast de wijzers nog een dansje zien doen.
‘Sam, ik verveel me’, morde Daphné.
‘Ik gelukkig niet, dat valt mee’, bromde Sam terug.
Sam en Daphné zaten in een van de kantoren van De School en verveelden zich te pletter. Er was al weken niets, maar dan ook niets te beleven. Blijkbaar hadden alle gangsters besloten om samen op vakantie te gaan en er waren geen interim-criminelen voorzien. Sam betrapte zich er soms op dat hij bijna hoopte dat er nog eens een misdaad gebeurde. Anders zat hij maar met zijn vingers te draaien.
‘Wat zou er in die kast zitten?’ vroeg Daphné en ze knikte naar een kast waar een rode bol met een dikke witte streep op geplakt was.
‘Je bedoelt de kast waar we niet in mogen kijken?’
‘Jep.’
‘Tja, ik weet dat ik je nu ga teleurstellen, maar: dat weet ik niet!’
Daphnés ogen twinkelden plots.
‘Weet je wat je kan doen wanneer je iets wilt weten?’
Sam zuchtte. Hij voelde waar dit heen ging en mocht zich vooral niet laten meeslepen.
‘Vertel het mij eens.’
‘Op onderzoek gaan!’ kirde Daphné en voor Sam iets kon zeggen was ze al opgestaan en stond ze bij de kast.
‘Zou je dat wel…’ maar Sam stopte midden in zijn zin omdat hij wist dat Daphné tegenhouden onbegonnen werk was. Een nieuwsgierige Daphné leek in dat opzicht veel op een losgeslagen stier. Maar o wee als hij die vergelijking luidop durfde maken.
‘Eens kijken’, mompelde Daphné.
Ze morrelde een beetje aan de deur en nauwelijks twee tellen later ging die open.
‘Nou, voor een verboden kast ging dat wel erg makkelijk!’
De kast leek op alle andere kasten van De School: vol papieren en niet echt ordelijk. Daphné pakte een stapel papieren en gaf er een ruk aan. Het schap waarop de stapel lag, was echter niet goed bevestigd en het volgende moment donderde de hele inhoud van de kast, schabben en al, naar beneden. Een grote stofwolk steeg op.
‘Bravo’, zei Sam droog. ‘Dat heb je heel mooi gedaan!’
Daphné haalde haar schouders op. ‘Het is toch niet mijn schuld dat die kast zo oud is. Als je het toch ergens op wilt steken, steek het dan maar op dit dossier!’
Ze gooide de bundel naar het bureau van Sam en de stoffige papieren belandden op zijn toetsenbord. Sam kuchte even en bestudeerde het dossier.
‘David Silver. Verslag van operatie “De Duivel van Devon”. Wat is dat voor iets? Is De School nog een toverschool geweest?’
Hij keek naar Daphné, maar die had zijn vraag niet meer gehoord. En antwoorden had ze ook niet meer gekund. Met grote ogen keek ze naar de deur, waar Summer met gekruiste armen van Sam naar Daphné keek.
‘Zo zo. Zijn we vergeten wat het begrip “verboden” betekent?’

zaterdag 22 mei 2010

De première

Deze namiddag was het de première van Het mysterie van Garbaggio. Oké, ik ben bevooroordeeld, want ik heb het scenario geschreven. Oké, ik ben bevooroordeeld, want mijn papa speelt erin mee. En oké, ik ben bevooroordeeld, want ik heb ook zelf meegespeeld als acteur.
En toch... was het een uitstekende film! Spannend, grappig, kort, krachtig, precies zoals de bedoeling was. Mooie beelden en steengoede acteurs (en hier reken ik mezelf níét mee :-)), iets om naar uit te kijken dus.
We hebben ook al een preview gekregen van 2 afleveringen van de making of. En ook die waren bijzonder leuk om naar te kijken. Nog eens zeggen dus: vanaf maandag, elke weekdag om 18u30: Ketnet maakt een film.
Al enkele sfeerbeelden van de première in de Kinepolis in Gent. De affiche, de crew die de rode loper gaat betreden, de kinderen die hun ster van de Walk of Fame onthullen, de acteurs en het signeren van de posters achteraf...

dinsdag 18 mei 2010

Zaterdag première, maandag eerste aflevering

Deze zaterdag is het de grote première van Het mysterie van Garbaggio. Vanaf 14u worden we verwacht in Kinepolis Gent. Spannend, mijn eerste scenario op het grote scherm én meteen ook mijn eerste acteerprestaties op het grote scherm.

Vanaf maandag begint de reeks op Ketnet: elke weekdag om 18u30. Zeker kijken dus!

Alvast nog wat foto's om je nieuwsgierig te maken:






dinsdag 11 mei 2010

Tweede draaidag

Met een beetje vertraging, maar hier toch het korte verslag van de tweede draaidag.

Heel vroeg opgestaan om om 7u in Deinze te staan. Eerste werk: samen met styliste Kim mijn outfit kiezen. Een kostuum is te chic, vindt Kim, dus maken we er maar een retro gangster van met een slechte kledingsmaak! Ik kan me helemaal inleven in mijn rol.

Er staan niet veel scènes op het programma. Eigenlijk maar eentje: de gangsters duwen de geboeide Yago op de band van de machine. En ze lachen. Ze lachen veel. Je weet wel, zo'n angstaanjagend, vettig gangsterlachje. We moeten de scène zo vaak opnieuw doen, dat we spontaan in de lach schieten bij elke take. Zelfs Yago moet op zijn tanden bijten en die heeft niets te lachen, want die wordt met de dood bedreigd. Gelukkig is het maar film...


Enzo de gangster!

zondag 9 mei 2010

Sam Smith en de Dragons wint KJV-prijs!

Sam Smith en de Dragons is door de Kinder- en Jeugdjury van Vlaanderen verkozen tot het beste boek van vorig jaar!
In de categorie 10-12 jaar haalde Sam Smith het net voor Wiet Waterlanders van Marc Tysmans. Ik wil iedereen superhard bedanken voor het stemmen. Deze prijs is echt een grote eer om in ontvangst te nemen, zeker omdat hij gekozen wordt door de kinderen zelf.

En wees maar gerust: Sam Smith zal nog veel avonturen beleven, te beginnen met Sam Smith en de koude connectie in september!

De prijs werd uitgereikt door Q-presentator Wim Oosterlinck

De laureaten

woensdag 5 mei 2010

Eerste draaidag

Zaterdag was de eerste draaidag van onze film: Het mysterie van Garbaggio. De leerlingen van 5A konden kennis maken met een echte set. Ze mochten ook meteen voor de catering zorgen en de acteurs in de watten leggen. En die hebben dat o zo graag. De set lag in een verlaten fabriek in Deinze. Geweldige locatie! Oud, vies, muf, roestig, ... een perfecte plek waar een stel gangsters zich met duistere zaakjes bezighouden.

Kobe en ik draafden even op voor een rolletje als arbeider. We mochten met blote handen vuil scheppen op een lopende band. Wie heeft in godsnaam dat scenario geschreven? :-)

Maar niet getreurd, regisseur Klaus had eigenlijk iets anders in petto voor mij: Enzo, de gangster. Op de tweede draaidag mocht ik terugkomen als gangster, op voorwaarde dat ik heel vroeg opstond.

Ik heb toch even getwijfeld :-)

Snoep was er genoeg aanwezig!

De crew!

De machinekamer, Yago (Thomas van Goethem) ligt vastgebonden op de machine

Even een hapje eten, een filmdag duurt immers lang


De stoere arbeiders!