Sam Smith en de jacht op dokter Liu

Speciaal voor jullie al een eerste fragmentje uit het nieuwe boek! Sam en Daphné zoeken in Berlijn naar de IJslanders en de Code van Autumn. Ze gaan samen met Duits geheim agente Ina Schneider langs bij alle gangsters om informatie in te winnen:

Boven kwamen ze in een heel andere wereld terecht. Ina had niet overdreven: Michaels Penthouse was reusachtig en baadde in een luxe waar zelfs Oosterse Sjeiks jaloers op zouden zijn. Michael liet hen plaatsnemen in een lederen witte zetel. Tegenover hen was een groot glasraam dat uitgaf op de garage. Vanaf hier kon Sterke Michael zijn werknemers in het oog houden. De man bleef zelf rechtopstaan en bekeek zijn garage.
'Wat is het deze keer? Een parkeerboete? Te snel gereden?'
Ina knikte naar Sam en Daphné. Het was hun onderzoek, hier moesten zij overnemen. Daphné schraapte haar keel.
'We zoeken IJslanders.'
Zo hadden ze het overal gedaan. Met de deur in huis vallen en dan de reactie peilen. Michael bleef er in elk geval rustig onder.
'Ga dan naar IJsland. Daar lopen ze in het wild.'
'We willen niet zomaar IJslanders', zei Sam. 'We zoeken er twee specifieke. Ze verkopen iets.'
Sterke Michael schudde het hoofd.
'Ik heb nog nooit een IJslander van dichtbij gezien.'
Hij bleef naar zijn garage kijken. Sam wist dat hij loog, anders zou hij hen aankijken.
'Dat is vreemd.'
Meer zei Sam niet. Hij liet bewust een stilte vallen, om Michael uit zijn tent te lokken. De meeste mensen konden niet om met stiltes. Ondertussen liet hij zijn blik door het vertrek dwalen. Alles was kraaknet, de moderne omgeving liet geen franjes toe.
Hij stond op en wandelde op zijn tippen door de kamer. Bij de open keuken bleef hij staan. Op het aanrecht stonden een lege fles champagne en drie glazen. Sterke Michael had bezoek gehad, maar van wie?
Sam ging naast Michael staan en keek mee naar de garage, waar de werknemers druk in de weer waren.
'Auto's herstellen is een lucratieve business?'
'Als je goed bent in wat je doet wel, ja', reageerde Michael.
Sam wees naar de hoek van de garage, waar de geblondeerde man een auto aan het verven was.
'Jullie doen wel veel voor jullie klanten.'
'De klant is koning.'
'Weten die klanten wel dat hun auto's hier zijn? Of moet ik daar beter eens de aangiftes van gestolen wagens voor doornemen?'
Sam had zijn tactiek bepaald. Dat Sterke Michael een hele autozwendel opzette en daar stinkend rijk van werd, kon hem op dat moment niet veel schelen. Alleen de Code was belangrijk. Maar hij moest een manier vinden om de autodealer onder druk te zetten.
'Ik weet niet waar je heen wilt.'
Sam drukte zijn vinger op de ruit. Michael huiverde even bij het zien van de vlek die Sam maakte. Hij was al net zoals Ina.
'Jouw klanten komen wel van erg ver.'
Hij doelde op de nummerplaten van de auto's. Er waren Duitse wagens bij, maar minstens de helft had een buitenlands kenteken. Sam was er zeker van dat die eigenaars er geen idee van hadden waar hun voertuig zich bevond.
'Als je goede service biedt, komen ze van overal.'
Michael had al eerder zulke gesprekken gevoerd, merkte Sam. Het was niet de eerste keer dat de politie over de vloer kwam. Dat had hij ook gemerkt aan de manier waarop hij met Ina omging.
'Heeft de champagne met Arnor en Kristin gesmaakt?'
Sterke Michaels schouders trokken even samen. Voor de eerste keer keek hij Sam recht aan.
'Wat willen jullie eigenlijk?'
Daphné kwam uit de zetel en ging naast Sam staan. Ze sprak zonder Michael aan te kijken.
'We zijn niet geinteresseerd in jouw garage. Auto's zeggen mij sowieso niets. Je staat er alleen maar mee in de file. Maar...'
Ze keek op en staarde recht in de ogen van Michael.
'Dat kan veranderen. Heel wat mensen zouden jouw handel graag opgedoekt zien. En als wij ergens geïnteresseerd in geraken, laten we niet meer los.'
Sterke Michael keek van Sam naar Daphné, probeerde in te schatten of het bluf was of niet. Hij legde zijn armen op zijn rug en stapte weg van het raam. Na een tijdje rond te dwalen door zijn eigen woonkamer, liet hij zich in een zetel ploffen.
'Ze hadden een voorstel bij zich.'
Sam had gelijk gehad. Arnor en Kristin waren bij Sterke Michael geweest.
'En?'
'Ik heb geweigerd.'
'Waarom?'
'Het was te duur.'
Het was te verwachten dat Arnor en Kristin veel geld zouden vragen voor de Code.
'Zelfs te duur voor jou?' mengde Ina zich.
Sterke Michael glimlachte.
'Ik ben maar een bescheiden autohandelaar. Het was te duur voor wat het was. Wat moet ik met zo'n document?'
Daar hadden Arnor en Kristin waarschijnlijk niet bij stilgestaan. Ze hadden kopers gecontacteerd met veel geld, maar waren vergeten dat niet iedereen baat had bij de Code. Er stond bijvoorbeeld niet in hoe je rijk kon worden van auto's te stelen en door te verkopen. En zelfs als het erin had gestaan, had Sterke Michael er niets aan gehad. Hij wist er meer van dan wie ook.
Sam wist niet goed wat te geloven. Michael leek de waarheid te spreken. Maar wat als hij opnieuw de macht over Berlijn wilde grijpen? Dan kwam de Code hem wel van pas.
Hier in de woonkamer zouden ze echter niets meer ontdekken. Michael keek hen zwijgzaam aan vanuit de zetel. Hij was het gewend om zich door een verhoor te slepen. Sam gaf Ina een teken dat het gesprek afgelopen was. Zonder er nog veel woorden aan vuil te maken verlieten ze de garage.
'Ik vertrouw hem niet helemaal', zei Sam. 'Kan je hem de komende dagen laten schaduwen? We moeten elke stap die hij zet volgen.'
Ina knikte en tikte alles meteen in op haar smartphone. De gegevens kwamen zo onmiddellijk in de databank van de geheime dienst terecht. Nog geen uur later zou er een mannetje voor de garage postvatten. De Duitsers lieten er geen gras over groeien, wist Sam.
'Ik vertrouw hem ook niet', mompelde Ina, terwijl ze haar telefoon weer wegstak. 'Wie draagt er nu sokken in sandalen? En heb je dat hemd gezien? Zo jaren negentig!'